تغییرات فصلی در محتوای پروتئین های محلول، فنول کل و مالون دی آلدهید و ارتباط آنها با مقاومت به سرمای برخی از ارقام تاک

در این پژوهش، مقاومت به سرمای 15 رقم تاک با دو روش آزمون رنگ آمیزی تترازولیوم و ارزیابی سبز شدن جوانه ها پس از انجماد، طی شش ماه از شروع سازگاری به سرما در جوانه ها تا زمان خروج از سازگاری بررسی شد. همچنین الگوی تغییرات فصلی غلظت پروتئین های محلول، فنول کل و مالون دی آلدهید طی این مدت بررسی شد. اختلاف معناداری بین مقاومت به سرمای ارقام در تمامی مراحل اندازه گیری در سطح 1 درصد مشاهده شد. بیشترین مقاومت به سرمای برآوردشده در دی ماه مربوط به رقم های ’بیدانه قرمز‘ و ’خلیلی‘ ( به ترتیب با lt50 برابر با 22- و 6/21- درجۀ سانتی گراد) و کمترین مقاومت مربوط به رقم های ’روبی‘ و ’پرلت‘ ( به ترتیب با lt50 برابر با 1/16- و 9/16- درجۀ سانتی گراد) بود. با افزایش سازگاری به سرما، غلظت پروتئین های محلول و فنول کل در ارقام مورد بررسی افزایش یافت و در دی ماه به حداکثر رسید. غلظت این ترکیبات در ارقام مقاوم به سرما از قبیل ’بیدانه قرمز‘ و ’خلیلی‘ بیش از ارقام دیگر بود که حاکی از ارتباط مثبت این ترکیبات با مقاومت به سرما است. غلظت مالون دی آلدهید حاصل از پراکسیداسیون لیپیدهای غشا در ابتدا و انتهای فصل رکود کمتر از مقدار آن در دی ماه بود. غلظت مالون دی آلدهید در ارقام مقاوم به سرمای ’خلیلی‘ و ’بیدانه قرمز‘ در مرحلۀ رکود عمیق کمتر از ارقام حساس به سرما نظیر ’روبی‘، ’پرلت‘ و ’یاقوتی‘ بود. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که تجمع بیشتر پروتئین های محلول و ترکیبات فنولی در ارقام مقاوم، ضمن حفظ پایداری غشا در دمای کم، به افزایش تحمل به یخ زدگی در آنها منجر شده است.